Kultura Rzucewska

Z pAmIęTnIkA nIeGrZeCzNeGo AnIołkA

Rozwijała się na terenach zalewu Wiślanego i Kurońskiego na przełomie III i II tysiąclecia p.n.e, a sama nazwa kultury wywodzi się od miejscowości Rzucewo, koło Pucka. Kulturę tą znamy niemal wyłącznie ze stanowisk osadniczych. Jej ludność zajmowała się uprawą zbóż, hodowlą zwierząt, myślistwem, rybołówstwem i polowaniem na foki. Kultura Rzucewska miała znaczny wpływ na eksport bursztynu, który zresztą sama eksploatowała. Ludzie mieszkali w osadach budowanych nad brzegiem morza lub na tarasach nadbrzeżnych. Domy na planie prostokątnym składały się ze ścian budowanych z pali, przestrzeń między palami wypełniano ziemią i trawą, dach zazwyczaj dwuspadowy kryty słomą. Wymiary domostw to najczęściej 5 na 10 metrów, wejście znajdowało się od frontu, a na środku domostwa umieszczano palenisko. W ceramice spotykane są wszystkie znane nam formy: puchary, wazy, flasze, amfory. Mamy jednak pewien charakterystyczny wyrób, naczynie podłużne, karbowane w kształcie łódki, a przy tym raczej płytkie. Długo zastanawiano się co to może być, aż ktoś doszedł do wniosku, że naczynie służące do pieczenia ryb. Wydaje się to dość prawdopodobne biorąc pod uwagę fakt, ze rybołówstwo faktycznie miała wielkie znaczenie dla ludności Kultury Rzucewskiej. Obrządek pogrzebowy był szkieletowy bez jakiejś wyraźnej reguły w układaniu zwłok. Groby wyposażano ubogo, była to zazwyczaj siekierka i ozdoby bursztynowe. Narzędzia ludność Kultury Rzucewskiej wykonywała ze wszystkich dostępnych materiałów, a więc z kości, rogu, kamienia i krzemienia. Charakterystyczną formą są grociki sercowate służące jako groty włóczni i oszczepów.

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

drakonia.opx.pl