Schronisko, czy obóz koncentracyjny?
Z pAmIÄTnIkA nIeGrZeCzNeGo AnIoĹkA
Słowo "schronisko" znaczy tyle co miejsce gdzie można znaleźć schronienie. Schronienie to miejsce, w którym ten, kto przebywa powinien się czuć bezpiecznie. Tyle mówią słowa. Tak naprawdę nic nie znaczą, a może znaczą, bo czasem wprowadzają ludzi w błąd. W przypadku schronisk górskich zazwyczaj słowa pokrywają się z rzeczywistością, jednak zupełnie inaczej jest w wielu schroniskach dla zwierząt. Znam kilka schronisk dla psów i kotów prowadzonych przez oddanych zwierzętom ludzi. Nawet tam, pomimo ich starań i wręcz tytanicznej pracy, zwierzęta nie mają rajskich warunków. Mają przynajmniej pełną miskę i życzliwość opiekunów, ale nie o tym chcę pisać.Są tacy, którzy ciągle wierzą w słowa "Człowiek, to brzmi dumnie." Ja już dawno nie tylko w to nie wierzę, ale często wstydzę się za swoje człowieczeństwo.
Wiadomo, że największe fortuny zbijano zawsze na wojnach i nieszczęściu innych. Na nieszczęściu zwierząt również. Schronisko dla bezdomnych zwierząt może prowadzić każdy. Po zarejestrowaniu schronisko ma prawo do dotacji z gminy. zazwyczaj jest to niemała suma pieniędzy przypadająca jednorazowo na psa, lub kota przekraczającego bramę schroniska. Myślę, że już wielu z czytelników domyśla się dalszego ciągu. Chodzi o to, aby jak najwięcej zwierząt trafiało do schroniska i aby przebywały tam jak najkrócej. Wtedy "można na tym zarobić". ilość adopcji jest kroplą w morzu czekających na dom zwierząt. Sposoby pozbywania się psów i kotów są bardzo różne. O niektórych, aż trudno mi pisać. Są tak okrutne, że można porównać je tylko z obozem koncentracyjnym. W najlepszym razie są usypiane - poddawane eutanazji, ale jest to o tyle kłopotliwe, że trzeba rozliczać się z używanych do tego medykamentów. Dużo prościej jest zagłodzić zwierzęta. Zamknięte w klatkach nie mają szans na samodzielne zdobycie czegokolwiek do zjedzenia. Można także zamykać we wspólnych klatkach takie, które nie godzą się ze sobą. Bardziej agresywne i silniejsze rozprawią się ze słabszymi. Jeszcze innym sposobem jest umieszczanie chorych ze zdrowymi. Choroba "załatwi sprawę".
I co, czy człowiek dalej brzmi dumnie? To bardzo smutne, ale jesteśmy gatunkiem
wymagającym ścisłej kontroli. Dopóki nie zmienimy ustawy tyczącej ochrony zwierząt, niewiele się zmieni. Przeraża mnie to, że prawie każdy zatrzymany na ulicy człowiek zadeklaruje swoją sympatię dla braci mniejszych. Zrobi to także polityk zatrzymany na sejmowym korytarzu i pobiegnie dalej tropić jakąś seks-aferę. Czy wszyscy jesteśmy tak bezduszni? Bardzo łatwo jest krzywdzić tych, którzy sami nie mogą się bronić. Psy nie pójdą do Sejmu i nie zrobią ulicznej manifestacji. Poświęcamy bardzo wiele uwagi zachowaniu gwiazd estrady, skandalom w świecie polityki i temu, jaki jest kurs dolara. Tymczasem tuż obok nas trwa niejedna cicha tragedia. Cicha, bo kto chce słyszeć skowyt psa?
Wstyd, wstyd i jeszcze raz wstyd! Te słowa kieruję do wszystkich. Do polityków, dla których temat zwierząt jest mniej ważny niż przetarg na budowę stadionu. Wizytówką każdego domu nie jest salon, ale toaleta i kosz na śmieci. Wizytówką kraju są takie miejsca, gdzie udziela się pomocy potrzebującym. Budowę domu zaczynamy od fundamentów, nie od złoconej wieży. Solidne państwo to nie takie gdzie stoi pałac króla, ale takie gdzie nikt nie jest głodny. I pies też.
Do zwykłych ludzi, którzy w codziennej krzątaninie nie wysadzają nosa za swój "ogródek"! Proszę, zamiast kupować sobie rasowego psa czy kota, weźcie tego, który najbardziej Was potrzebuje! Kto uratuje jedno życie, ten uratuje cały świat. Cały świat psa.
Mimo wszystko nie straciłam całej wiary w człowieka i wierzę, że nasi politycy nie puszczą moich słów mimo uszu. Mamy gotowe wzorce w krajach, które uporały się z bezdomnością zwierząt. Możemy stworzyć mądrą ustawę regulującą sposoby unikania psich i kocich tragedii i co najważniejsze - przestrzegać jej.
Gazeta Przyroda Polska, Nr 4 kwiecień 2008, Dr Dorota Sumińska-Siczyńska