Ni Anch-Nefertum

Z pAmIęTnIkA nIeGrZeCzNeGo AnIołkA

Grobowiec tego wysokiego dostojnika egipskiego, a zarazem kapłana, który pełnił swoje obowiązki przy dwóch piramidach zmarłych faraonów: ostatniego władcy V dynastii Unisa i pierwszego władcy VI dynastii, Teti - odkryła zaledwie parę lat temu Polska ekipa archeologiczna pod kierownictwem prof. Myśliwca.
Nie jest wykluczone, że Ni Anch-Nefertum żył za czasów faraona Pepi I, a może nawet i w początkach panowania faraona Pepi II, to znaczy ok. 2100r.p.n.e.

Ten wysoki dostojnik nosił też jeszcze jedno imię, które brzmiało Temi.

Ni Anch Nefertum znaczy tyle co: „Ten, który jest życiem boga Nefertuma” lub „Ten, który żyje bogiem Nefertumem” (powyższe tłumaczenie za prof. K. Myśliwcem).
Same tytuły jakie nosił ów kapłan brzmiały bardzo dostojnie, a był on: sekretarzem w każdym miejscu, a więc był osobą obdarzoną przez faraona szczególnym zaufaniem, był także sekretarzem w "domu poranka", a to znaczy, że asystował przy porannej toalecie króla, był także sekretarzem warsztatów tkackich.
Wiemy, że nadzór nad wszelakimi warsztatami czy to rzemieślniczymi, czy też artystycznymi powierzało się ludziom godnym nie tylko najwyższego zaufania króla, ale przede wszystkim fachowcom znającym doskonale swoją pracę i posiadających niezbędną wiedzę w dziedzinach za które odpowiadali.
Wiemy też, że wszelakiego rodzaju tkaniny i ubiory za tamtych czasów były niezwykle drogie, zaś ich produkcja równie niezwykle trudna i czasochłonna.

Na jednym z ostrakonów co do którego trwają nadal jeszcze spory o okres z którego ów miałby pochodzić, widnieje taki oto napis:

- Zrobione (tzn. napisane) przez kierownika brygady Nechemmuta, który głosi:

"Na Amona i władcę.
Jeśli zacznie się następny tydzień, a ja nie oddam tej tuniki Harminowi [mój dług] zostanie podwojony i dopisany do debetu.
Piąty rok, trzeci miesiąc pory peret (zima) dzień 22."

Powyższe słowa wypowiedział nadzorca majątku Penerenenutet.

Trzeba też wiedzieć, że za czasów panowania dynastii Ramzesytów (XX dynastia), tunika miała wartość od 1 - 3 worków zboża, zaś samo zboże w zależności od poziomu wylewu Nilu miało wartość niezwykle wysoką!.

Tako więc znaleziony przez polską ekipę archeologiczną dostojnik żyjący na przełomie panowania V i VI dynastii faraonów Ni Anch-Nefertum był nie lada personą na dworze swych władców którym służył.

W grobowcu Ni Anch-Nefertuma znaleziono podobnie jak w grobowcu wezyra Mefer-Nebefa wspaniale zachowane malowidła ścienne, których kolorystyka pomimo upływu tak niesamowitej ilości czasu zachowała się w niemal nienagannym stanie.
Małe postacie wyobrażone na powyższych malowidłach towarzyszące owemy kapłanowi na uwiecznionych przez starożytnych artystów scenach grobowych, świadczą o tym, że Ni Anch-Nefertum miał swoją dość liczną rodzinę, jednak w przeciwieństwie do Mefer-Nebefa, Ni Anch-Nefertum był być może monogamistą.
O jego wierności i przywiązaniu do swojej jak się wydaje jedynej małżonki świadczą wspomniane powyżej sceny zawarte na owych malowidłach na których zmarły ukazany jest aż osiem razy, ale najważniejszym jest to, że za każdym razem widnieje on tam albo ze swoją żoną albo z którymś ze swoich dzieci, którą to rodzinę ów kapłan traktował chyba na równi.
Tak więc towarzyszą mu prawdopodobnie wszyscy najbliżsi, których Ni Anch-Nefertum szanował, kochał, zapewniał im byt i codzienność za życia...
Wygląda na to, że ten Ni Anch-Nefertum miał aż czterech synów i dwie córki, ale – w przeciwieństwie do Meref-Nebefa – wszystkie są dziećmi tej samej kobiety.

Na zachodniej ścianie grobowca Ni Anch-Nefertuma zostało uwiecznione przez ówczesnych artystów coś jakby w rodzaju przesłania z przeszłości dla potomnych - owym przesłaniem jest przepięknie namalowany symbol sowy.

Profesor Myśliwiec tak pisze o tym niezwykłym reliefie:

"Przyglądam się uważnie starożytnemu przesłaniu sprzed ponad 4 tys. lat i dostrzegam na ścianie zachodniej symbol sowy. No, niby nic nadzwyczajnego, lecz ten jest zupełnie inny od wszystkich dotychczas przeze mnie oglądanych. Choć brak kolorów, człowiek, który go wykonał pozostawił po sobie jak najlepszą wizytówkę. Niewielka sówka, przyglądająca się mi uważnie przez prawe skrzydło, jest niezwykle starannie wymodelowana, wręcz wypieszczona. Jej upierzenie oddano bardzo realistycznie, podobnie zresztą jak pyszczek ptaka. Zastanawiałem się, dlaczego ktoś włożył tyle pracy w ten jeden mały relief, choć wszystkie pozostałe są mniej kunsztowne?"

A ja mam nadzieję, że ta przepiękna sowa sprzed tysiącleci powie nam współczesnym jeszcze coś więcej, bo jakoś trudno jest uwierzyć w to, że jej przepiękny wizerunek jest tylko pokazem kunsztu mistrza który ją wykonał.

Pozdrawiam.

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

drakonia.opx.pl