Fawlty Towers (Hotel Zacisze)

Z pAmIęTnIkA nIeGrZeCzNeGo AnIołkA

Miło było powrócić do tego świetnego serialu, który może i ma swoje lata, to jednak wciąż trzyma się nieźle.

Dla niekumatych jednak (są tacy?) małe wprowadzenie: ten krótki (12 odcinków w ogóle) serial opowiada o perypetiach tytułowego Hotelu, który założył i który - z różnymi skutkami - stara się prowadzić Basil Fawlty wraz z żoną, Sybil (której szczerze i z wzajemnością nie cierpi), oraz pomocnikami: Manuelem - hiszpańskim emigrantem, na którego zawsze można nawrzeszczeć i przyłożyć; Polly - uroczą, młodą, sympatyczną dziewczyną, zatrudnioną generalnie w roli kelnerki, jednak zajmującą się niemalże wszystkim, łącznie z prowadzeniem hotelu pod nieobecność kierownictwa. I tyle - jest jeszcze kilka stałych postaci drugiego planu, jak choćby świetny Major, ale to już szczegóły. Cała reszta to nieustanne gagi i skecze, wynikłe zwykle z jednej, z reguły błahej przyczyny, którą podgrzewa i wyolbrzymia niemal zawsze Basil. Do tego dochodzi mnóstwo świetnych, ciętych dialogów oraz parę smaczków (jak choćby początek każdego odcinka ze zmieniającym się znakiem) i mamy kapitalny serial - co prawda w większości jest to teatr jednego aktora (po prostu zajebisty Cleese, który jest także autorem serii, do spółki z Connie Booth - grająca Polly, jego ówczesna małżonka), ale nie przeszkadza to ani trochę.

Co ciekawe, jest to taki przypadek serialu, w którym seria druga jest o klasę lepsza od pierwszej. Co prawda obie wciąż mnie po latach bawią, to jednak przy pierwszej znacznie częściej zdarzało mi się pozostawać obojętnym na pewne - powiedzmy sobie szczerze - toporne żarty, a i Cleese często za bardzo irytował. Dopiero ostatnie odcinki tejże serii, ze wskazaniem na odcinek z Niemcami, który po dziś dzień pozostaje jedną z wizytówek Hotelu Z. (w ogóle skąd takie tłumaczenie tego nie wiem), są naprawdę dobre. Z kolei w serii drugiej, która - co też niespotykane, szczególnie dziś - jest młodsza aż o 4 lata, niemal każdy odcinek to prawdziwa perła. Mi osobiście najbardziej podobały się epizody "The Psychiatrist", "Waldorf Salad", "The Kipper and the Corpse" i "Basil the Rat".

Niestety ten ostatni jest także ostatnim w ogóle, co jest dziwne i smutne, zważywszy na to, że serial był wtedy u szczytu popularności, a i potencjał miał na jeszcze przynajmniej ze dwa sezony. No, ale "to se nevraci" i trzeba się cieszyć tym, co jest. Kto jeszcze nie widział, musi koniecznie nadrobić, tym bardziej, że serial jest u nas całkiem tanio i zgrabnie wydany.

Zresztą na wydanko dvd nie mogę narzekać - jest tam wszystko, czego potrzeba, a więc wszystkie odcinki plus skromny materiał bonusowy, który jednak mówi aż nadto. Może szkoda, że nie wszyscy członkowie obsady się wypowiedzieli, ale trzeba to przeboleć. Ja osobiście polecam - może nie jest to najlepszy serial, jaki powstał (a często tak się go reklamuje, zresztą dostał pod tym kątem parę nagród i wygrał parę plebiscytów), ale plasuje się w czołówce. Naprawdę warto.

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

drakonia.opx.pl