Z pAmIęTnIkA nIeGrZeCzNeGo AnIołkA
AMONIAK, NH3, gaz o przenikliwym zapachu, temp. wrz. 33,4C, temp. topn. 77,7C, gêsto¶æ w 20C 0,771 g/dm 3; b. dobrze rozp. w wodzie; roztwór wodny amoniaku (tzw. woda amoniakalna) ma odczyn zasadowy (NH3 +H2O NH4+ +OH ); spalany w tlenie tworzy azot i wodê; utleniany w obecno¶ci katalizatorów (np. platyny) tworzy tlenek azotu NO; w wysokiej temperaturze rozk³ada siê, dzia³aj±c silnie redukuj±co; z kwasami tworzy sole amonowe, np. azotan amonu NH4NO3, chlorek amonu NH 4Cl; pochodnymi amoniaku s±: amidki (np. NaNH2), imidki (np. CaNH, PbNH), azotki i aminy; z niektórymi solami tworzy amoniakaty, analogiczne do hydratów. W przyrodzie powstaje podczas gnicia substancji bia³kowych; na skalê przem. otrzymywany przez bezpo¶redni± syntezê z azotu i wodoru (Habera i Boscha metoda); stanowi równie¿ produkt uboczny odgazowania wêgla kamiennego. Stosowany m.in. do otrzymywania kwasu azotowego, soli amonowych i mocznika (bêd±cych cennymi nawozami), cyjanowodoru, w produkcji w³ókien chem., leków, do oczyszczania wyrobów ze stopów miedzi, amoniak skroplony za¶ w ch³odnictwie.
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.pldrakonia.opx.pl