Quaestio
Z pAmIęTnIkA nIeGrZeCzNeGo AnIołkA
Quaestio, czyli Kwestia, by³a popularn± form± rozprawy filozoficznej w³a¶ciwie od pocz±tków scholastyki. Tych krótkich utworów napisano ca³e setki i w zasadzie przez kilka wieków rozwa¿ania na dowolny temat musia³y przybieraæ tê eleganck± formê, aby by³y powa¿nie traktowane. Choæ sama nazwa brzmi gro¼nie, struktura Kwestii jest do¶æ zrozumia³a i mo¿na z dobrym przybli¿eniem uznaæ, ¿e jest to nic innego, jak dzisiejsza rozprawka.Kwestia dotyczy³a jednego, ¶ci¶le zdefiniowanego pytania, na które mo¿na by³o odpowiedzieæ "tak"lub "nie". Zaczyna³a siê wiêc przewa¿nie od zdania "Zastanówmy siê czy..."np. Ziemia obraca siê wokó³ w³asnej osi. Nastêpnie nastêpowa³a seria argumentów przeciwnych stanowisku, które ostatecznie chcia³ zaj±æ autor. Po ich syntetycznym ujêciu nastêpowa³o krótkie zdanie wprowadzaj±ce w nastêpn± czê¶æ i oznaczaj±ce, ¿e autor nie zgadza siê z powy¿szymi argumentami.
Kolejna czê¶æ by³a w³a¶ciw± rozpraw±. Filozof powo³ywa³ siê w niej na autorytety, przeprowadza³ dowody i obala³ zaprezentowane wcze¶niej argumenty przeciwne. Ca³± kwestiê koñczy³o podsumowanie potwierdzaj±ce stanowisko autora.
Ka¿dy, kto w szkole zmuszony by³ do pisania rozprawek szybko zauwa¿y, ¿e w³a¶ciwie kwestia w niewiele zmienionej formie stosowana jest do dzi¶. Najpowa¿niejsz± zmian± chyba jest brak wymogu zdefiniowania pytania na samym pocz±tku, aby czytelnik móg³ po lekturze pierwszego akapitu domy¶liæ siê, o co chodzi. Ca³a pozosta³a czê¶æ tej¿e formy zosta³a zachowana. Jak widaæ jest to najwygodniejszy sposób na przedstawianie swojego zdania i przekonanie odbiorców. Jest jasna, logiczna, zwiêz³a, a zaprezentowanie argumentów przeciwnych i pozostawienie miejsca na ich obalenie w³a¶ciwie wytr±ca przeciwnikom orê¿ z rêki.