Początki nowożytnego boksu
Z pAmIÄTnIkA nIeGrZeCzNeGo AnIoĹkA
Przyjmuje się, że historia nowożytnego boksu zaczyna się w roku 1719, kiedy to niejaki James Figg ogłosił się mistrzem w walce na pięści i wyzwał wszystkich chętnych do walki. Ten pierwszy nowożytny mistrz bokserski panował niepodzielnie przez 11 lat do 1730 r., kiedy to się wycofał. W międzyczasie najprawdopodobniej nie poniósł żadnej porażki – jego przegrana z Nedem Suttonem około 1724 r. prawdopodobnie nigdy nie miała miejsca, natomiast jest całkowicie pewnym, iż w 1727 r. Figg zdecydowanie pokonał Suttona. Uznając, iż nie ma godnych siebie rywali, Figg wycofał się w 1730 r., w wieku 35 lat.W owym czasie walki bokserskie wyglądały zupełnie inaczej niż dzisiaj. Przede wszystkim – nie znano rękawic bokserskich, a walczono na gołe pięści. Po drugie nie istniał ustalony czas trwania rundy, ani ograniczenie ilości rund w walce. Runda trwała do czasu, aż jeden z zawodników nie zaliczył knock-downu. Wtedy jego sekundanci mieli 30 sekund na doprowadzenie go do „stanu używalności” – włącznie z zaserwowaniem mu niewielkiej ilości alkoholu. Walka kończyła się z chwilą, gdy jeden z zawodników po upływie tych 30 sekund nie był w stanie podjąć dalszej walki – ogłaszano wtedy zwycięstwo przeciwnika. Pozostałe zasady były zbliżone do obecnych – nie można było uderzać poniżej pasa, w tył głowy, ani kiedy przeciwnik był na macie (a raczek klepisku, bowiem walczono zazwyczaj na ringach ziemnych, lub deskach – gdy walczono na ringu usytuowanym na drewnainym podwyższeniu). Walczono oczywiście o nagrodę pieniężną – stawkę wyłożoną przez promotorów dzielono zazwyczaj w proporcji 2/3 lub 3/4 na korzyść zwycięzcy. Sumy o jakie walczono bywały ogromne – np. gdy 8 września 1805 r. John Gully walczył z Henem Pearce’m, o mistrzostwo Wysp Brytyjskich stawką pojedynku było aż 1000 funtów. Oczywiście stawki pojedynków niższej rangi było odpowiednio mniejsze.