Oznaki jesieni

Z pAmIęTnIkA nIeGrZeCzNeGo AnIołkA

Wschodni nieboskłon rozjaśniał blask jutrzenki, gdy znalazłem się nad brzegiem starorzecza Dunajca Otoczonego wielohektarowymi zaroślami wierzbowymi. Miejsce to znane jest myśliwym jako teren jesiennych schadzek jeleni. Znajdują tu obfitość pokarmu i spokój, o który niełatwo w jesiennym lesie pełnym grzybiarzy.
Za dnia świadectwem obecności jeleni są niezliczone ilości tropów odbitych w grząskim podłożu tej spokojnej ostoi. Jednak zobaczyć jelenia w świetle dnia jest niezwykle trudno, gdyż zwierzęta te zaszywają się W nieprzebytym gąszczu. Dopiero nocą i wczesnym świtem w łozowiskach słychać tajemnicze stękania, trzaski łamanych gałązek i donośne, głębokie porykiwania, oznajmiające światu, kto obejmuje teren w posiadanie, i że właśnie zaczął się okres godowy - rykowisko. W częstej o tej porze mgle, głosy porykujących jeleni niosą się daleko, a brak widoczności sprawia, że wydaje się, iż ryczące jelenie są tuż, tuż.
Ponieważ gęsta mgła przysłaniała wszystko, rozłożyłem kanapki i termos na masce samochodu, aby zjeść śniadanie. I wtedy właśnie rozpoczął się jeleni koncert. Ryczały dwa byki, niezbyt daleko, ale znakomicie zamaskowane otaczającą mgłą, skutecznie uniemożliwiającą próby zobaczenia czegokolwiek...
Mgła nie ustępowała, więc nie spieszyłem się ze śniadaniem i pozostałem przy samochodzie dłużej - w innych okolicznościach dawno siedziałbym w czatowni nad brzegiem starorzecza.,. W końcu ucichły odgłosy rykowiska, a promienie słońca powoli zaczęły przebijać się przez kurtynę mgieł. Zabrałem z samochodu elementy czatowni i sprzęt fotograficzny i udałem się na wcześniej wypatrzone miejsce. I wtedy właśnie okazało się, jaką straciłem niepowtarzalną fotograficzną okazję: kiedy rozpocząłem stawianie czatowni z drewnianych żerdzi, kątem oka dostrzegłem na niebie cztery duże sylwetki, które poczęły lądować na stawie - dziesięć kroków ode mnie. W pierwszej chwili pomyślałem, że to czaple, ale gdy przyjrzałem się uważniej, okazało się, że to Czarne bociany! Dwa ptaki usiadły na wodzie, ale kiedy mnie dostrzegły, natychmiast poderwały się do lotu płosząc pozostałą Część bocianiej społeczności. Gdybym wcześniej rozłożył czatownię, gdybym już siedział w jej wnętrzu, miałbym stado hajstr na wyciągnięcie ręki...- nie mogłem odżałować utraconej szansy, Kilka dni wcześniej miałem możność obserwowania sejmiku ich czarno-białych kuzynów.
Nad starorzeczem spędziłem dziesiątki godzin w przeciągu roku zdarzały się niezwykłe spotkania z czaplami, brodźcami, zimorodkiem, myszołowem, a także z bobrującym dzikiem i wieloma innymi zwierzętami. Czarne bociany jak dotąd po raz drugi się nic pojawiły...
W drodze powrotnej do domu postanowiłem jeszcze zatrzymać się w kilku znajomych miejscach ze smutkiem konstatując, że nasze, krótkie lato właśnie dobiega końca... Po drodze wzdłuż lasu widziałem wrzosowiska, w których wciąż uwijały się pracowite pszczoły. Miód wrzosowy uchodzi za jeden z najlepszych, należy też do najdroższych. Podobno wzmacnia serce i odporność organizmu.
Spotkałem też grzyby - te jadalne i te trujące; nie jestem pewien, które sprawiają mi większą radość - muchomory są wprawdzie niejadalne, ale za to, jaki wspaniały stanowią obiekt do fotograficznych sesji! Prawdziwki właściwie też nie są gorsze: ich aksamitne kapelusiki wabią nie tylko niezwykłą urodą, stanowią prawdziwy przysmak dla każdego grzybnego smakosza.
Las to nie tylko ostoja zwierząt, to również wielka różnorodność wszelkiego rodzaju roślin, wśród których drzewa dominują wielkością, lecz przecież nie ilością. Nawet w pozornie monotonnych drzewostanach iglastych nie brakuje innych gatunków krzewów, kwiatów, traw i grzybów. Jesień nie jest najweselszą porą roku - jesień jest pożegnaniem lata, ale właśnie jesienią występuje największa obfitość owoców lasu. Warto jesienią las odwiedzać, trzeba jednak pamiętać, że te przyrodnicze dobra nic występują w nadmiarze. Nie powinno się też zapominać, że lasu nie należy zaśmiecać.
Moje bardziej udane leśne spotkania przedstawiam na załączonych zdjęciach.

Gazeta Przyroda Polska, Nr 9 wrzesień 2007, Włodzimierz Stachoń

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

drakonia.opx.pl