Monarchia hellenistyczna
Z pAmIęTnIkA nIeGrZeCzNeGo AnIołkA
Aleksander Wielki swoj± w³adzê opiera³ na starannie zaaran¿owanej wspó³pracy z Azjatami - jako przyk³ad wystarczy tu wspomnieæ, ¿e urzêdy na jego dworze pe³nili Grecy, Persowie, Egipcjanie etc. By³a to polityka w pe³ni ¶wiadoma, Aleksander rozumia³ potrzebê zbli¿enia Europejczyków i Azjatów. Czynnikiem jednocz±cym imperium by³a jego charyzma i on sam, nic wiêc dziwnego, ¿e kiedy go zabrak³o, imperium siê rozpad³o, a w jego miejscu pojawi³y siê jak grzyby po deszczu nowe pañstwa z nowym ustrojem - monarchi± hellenistyczn±. Mo¿na by³oby siê pokusiæ o prawdziwe zreszt± stwierdzenie, ¿e by³a to monarchia absolutna, ale termin ten zarezerwowany jest dla klasyki tego ustroju z XVII wieku. W ka¿dym b±d¼ razie - w epoce hellenizmu monarchia hellenistyczna by³a g³ówn± form± ustrojow±. Pañstwa scalane si³± zbrojn± potrzebowa³y czynnika, który by je ³±czy³, a nim by³a w³a¶nie osoba w³adcy, choæ ju¿ nigdy pó¼niej nie pojawi³ siê nikt na miarê Aleksandra.W ideologii monarchii hellenistycznej g³ówn± rolê odgrywa³ sposób postrzegania w³adcy - ju¿ nie jako tylko i wy³±cznie osoby ¶wieckiej, ale i ¶wieckiej, i boskiej, a du¿± rolê w tej ideologii odgrywa³ synkretyzm kultury greckiej i Wschodniej, który j± uzasadnia³.
Monarchia hellenistyczna nios³a ze sob± zmiany w ówczesnym ¶wiecie, nierzadko te¿ wywracaj±c pewne sprawy do góry nogami. Chcia³abym, ¿eby¶my w tym miejscu o nich porozmawiali.