Miasta asyryjskie

Z pAmIęTnIkA nIeGrZeCzNeGo AnIołkA

Militarny charakter państwa Asyryjczyków sprawił, że najbardziej reprezentatywną budowlą staje się pałac, a nie świątynia, jak to miało miejsce w okresie sumeryjskim. Do naszych czasów przetrwały ruiny wielu pałaców asyryjskich. Najlepiej zachowany to pałac Sargona II w Durszarrukin.
Miasto Durszarrukin zostało zbudowane na planie prostokąta, z bardzo regularną siecią uliczek. Zajmowało 28 hektarów i było otoczone potężnymi murami. Nowatorskim elementem tego miasta było usytuowanie pałacu, który nie znajdował się w centrum, ale był pleciony w linię murów obronnych, a jedna z części pałacu tworzyła występ i znajdowała się poza miastem. Z obawy przed rebelią pałac był oddzielony od miasta podwójnym murem, a w razie wewnętrznego niebezpieczeństwa można było szybko miasto opuścić.
Fasada pałacu była zwrócona ku miastu, w kierunku budynków o charakterze oficjalnym, gdzie znajdował się garnizon oraz świątynia boga Nabu. Od pałacu tę część rezydencji oddzielał mur wzniesiony na wysokim warownym tarasie na którym stał pałac. Taras był usypany sztucznie. Wykonanie tarasu musiało być okupione pracą wielkiej rzeszy niewolników, biorąc pod uwagę, że nasyp wynosił 10 hektarów i był wysoki na 14 metrów. Już sam nasyp miał charakter obronny, miał bowiem prawie pionowe stoki. Do pałacu można się było dostać po specjalnych rampach oraz schodach, a dla zabezpieczenia dojścia broniły mury 18 - 19 metrów wysokie. Trzeba było przejść przez dwie warowne bramy.

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

drakonia.opx.pl