Mem

Z pAmIęTnIkA nIeGrZeCzNeGo AnIołkA

Na początek podam kilka definicji memu:


Glen Grant: Zaraźliwy wzorzec informacji powielany przez pasożytniczo zainfekowane ludzkie umysły i modyfikujący ich zachowanie, powodujący, że rozprzestrzeniają oni ten wzorzec. Pojedyncze hasła, melodie, ikony, wynalazki i mody są typowymi memami. Idea czy wzorzec informacji nie jest memem, dopóki nie spowoduje, że ktoś go powieli. Cała przekazywana wiedza jest memetyczna.

H. Keith Henson: Memom udaje się przetrwać w świecie, ponieważ ludzie przekazują je innym ludziom, wertykalnie – następnym pokoleniom i horyzontalnie – swoim ziomkom. Proces jest analogiczny do tego, w jakim geny wierzby powodują, że wierzby-drzewa rozsiewają te geny albo do procesu, w którym wirus przeziębienia powoduje, że kichanie go rozsiewa.

Peter J. Vajk: W przeciwieństwie do genów, memy nie są zapisywane w żadnym uniwersalnym kodzie w ludzkich umysłach czy kulturze. Np. perspektywa zbieżna w malarstwie, która pojawiła się w XVI wieku, może być przekazywana wśród Niemców, Anglików czy Chińczyków. Może być opisana słowami, równaniami algebraicznymi czy rysunkami. Niezależnie od tego, w jakiej formie ten mem będzie transmitowany, przejawia się w rozpoznawalnym elemencie realizmu, który pojawi się w dziełach sztuki wytworzonych przez artystów zainfekowanych tym memem.

Lee Borkman: Memy, tak jak geny, różnią się swoim przystosowaniem do przetrwania w środowisku ludzkim. Niektóre rozmnażają się jak króliki, ale mają bardzo krótki żywot (mody), podczas gdy inne reprodukują się wolno, ale utrzymują się przez wieki (religia). Przystosowanie memu nie jest równoznaczne ani koniecznie powiązane z przystosowaniem organizmu. Np. mem ‘palenie jest fajne’ jest bardzo dobry dla samego siebie, ale w dużym stopniu zabójczy dla swego gospodarza.
Za: Wikipedia.pl

Choć ciężko nazwać autora pomysłu, Richarda Dawkinsa, filozofem, jego idea przywołuje poważny problem, a jego ujęcie sytuacji każe poważniej zastanowić się nad pytaniem, które od dawna stawiali sobie filozofowie: Czy istnieją tylko byty materialne?

Trudno odmówić racji osobom zauważającym, że pewne koncepcje są rozpoznawalne jako tożsame nawet, jeśli narodziły się niezależnie w dwóch różnych kulturach. To może świadczyć albo o sposobie naszego widzenia świata i skłonności do uproszczania wszystkiego, lub też o faktycznym istnieniu bytu, który przejawił się w dwóch miejscach na raz. Nawet, jeśli uznamy, że to ludzie są kreatorami tych bytów i że nie są one samoistne, tzn ich istnienie zależy od obecności nośnika - ludzkich umysłów, memy zachowują się jak odrębne byty, charakteryzują się pewną wirulencją, rozprzestrzeniają się i infekują kolejne osoby.

Co sądzicie o takim postawieniu sprawy? Czy słusznym jest uznawanie pewnych jednostek pamięci kulturowej bytami? Jeśli tak, to z czego może wynikać ich odrębność i istnienie?

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

drakonia.opx.pl