Judge Dread

Z pAmIęTnIkA nIeGrZeCzNeGo AnIołkA

Judge Dread (a tak naprawdę Alexander Minto Hughes) - najbardziej znany białas wykonujący mieszankę muzyki reggae i ska.

Notka biograficzna (za: www.reggaenet.pl):
Cytat: "Urodzony w 1945 roku Hughes z jamajską muzyką zetknął się już jako młody chłopak, gdy wprowadził się do, zamieszkałej w dużej części przez karaibskich imigrantów, dzielnicy Brixton. Miłość do muzyki, (a jak należy sądzić, w dużej mierze także potężna sylwetka jaką obdarzyła go natura) sprawiły, iż pierwszą podjętą przez niego pracą był etat bramkarza w słynnym w owych czasach Ram Jam Club. Praca w klubie, (którą Hughes urozmaica sobie dorabiając jako osobisty ochroniarz, m.in. The Rolling Stones), pozwala mu na nawiązanie kontaktów z całą plejadą jamajskich muzyków, którzy w tym okresie masowo napływają do spragnionej karaibskich rytmów Anglii. Desmond Dekker, Laurel Aitken, Derrick Morgan czy The Pioneers to tylko niektórzy, którym służył wtedy swymi potężnymi barami, a niejednokrotnie znajomość ta miała się później przedzierzgnąć w prawdziwą przyjaźń.

Judge Dread, bo taki, na cześć Prince`a Bustera przyjmie pseudonim, rozpoczyna pracę jako DJ w lokalnej rozgłośni radiowej, a w 1968 uruchamia Judge Dread`s Sound Machine - pierwszy „biały” sound-system w Wielkiej Brytanii. Wśród rozlicznych, acz zawsze niebanalnych, zajęć jakich się imał, wymienić warto także epizod z karierą zawodowego wrestlera, kiedy to występował na ringu jako „Zamaskowany Egzekutor” - pseudonim o tyle trafny, że (również zawodowo, choć zapewne bez maski) zajmował się ściąganiem długów dla... Trojan Records.

Piosenka „Big Six” (nawiązując do odnoszącej wówczas ogromny sukces „Big Five” Prince`a Bustera, pod takim właśnie tytułem zdecydowano się ją wydać) przynosi mu natychmiastową sławę. Niestety nie tylko muzyczną - rubaszne teksty Dreada nie przypadają do gustu cenzorom BBC, a „Sędzia” rozpoczyna równoległą, obok muzycznej, karierę najbardziej znienawidzonego przez tę stację muzyka. Po latach jego nazwisko znajdzie się nawet w Guiness Book of Records jako autora największej ilości piosenek zakazanych w radiu. Nie dziwota – na indeksie znalazło się prawie wszystko co wydał, i nawet Sex Pistols nie byli dla niego na tym polu żadną konkurencją."
Znacie, lubicie?
Ja osobiście uwielbiam od pierwszego przesłuchania. Dread pokazał, że można grać muzykę reggae dla samej muzyki, bez żadnej ideologi, rastafarianizmu etc. I wcale nie trzeba mieć dredów!

Do posłuchania na początek:

Big Seven:
http://www.youtube.com/watch?v=cp8nzEHMy8M

Big Ten:
http://www.youtube.com/watch?v=s5e_-eCppss

Hello Baby:
http://www.youtube.com/watch?v=kG6ZHotNyKE

Ska Fever:
http://www.youtube.com/watch?v=EGoXQt9Mw44

The Winkle Man:
http://www.youtube.com/watch?v=R8hrO-XVr54

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

drakonia.opx.pl