ALKENY
Z pAmIęTnIkA nIeGrZeCzNeGo AnIołkA
ALKENY, olefiny, nienasycone wêglowodory acykliczne z jednym podwójnym wi±zaniem w ³añcuchu wêglowym, o wzorze ogólnym CnH2 n (acykliczne zwi±zki). Stanowi± szereg homologiczny najprostszego alkenu etenu C2H4. Nazwy alkenów tworzy siê zmieniaj±c przyrostek -an odpowiedniego wêglowodoru nasyconego (alkanu) na -en, np. eten (zw. te¿ etylenem) od etanu, propen od propanu. Alkeny, których czasteczki zawieraj± 2 4 atomów wêgla, s± gazami, 5 18 cieczami, pozosta³e cia³ami sta³ymi; s± zwi±zkami nierozp. w wodzie; ³atwo ulegaj± reakcjom przy³±czania w miejscu podwójnego wi±zania (m.in. przy³±czaj± tlen, wodór, tlenek wêgla, fluorowce, fluorowcowodory, przechodz±c w zwi±zki nasycone.W obecno¶ci katalizatorów ulegaj± polimeryzacji (np. etylen polimeryzuje na polietylen). Dziêki wystêpowaniu izomerii zwi±zanej z po³o¿eniem podwójnego wi±zania oraz izomerii konstytucyjnej i geom., alkeny tworz± wiele odmian izomerycznych. Alkeny w niewielkich ilo¶ciach wystêpuj± w niektórych ropach naft., w przemy¶le otrzymuje siê je z wodoru i tlenku wêgla (Fischera i Tropscha synteza), przez katalityczne odwodornienie alkanów, kraking frakcji ropy naft., odwodnienie alkoholi; alkeny s± stosowane w syntezach organicznych.